Ken je de kleine prins al? Heb je al eens samen met hem in de woestijn gezeten, gekeken naar een zonsondergang en je verbaasd over de wereld? Nee? Dan wil ik hem nu graag aan je voorstellen. Dit boek is niet voor niets een klassieker. Misschien is het iets voor jou. Misschien ook niet. Maar laten we het erop wagen.
Antoine de Saint-Exupéry schreef Le Petit Prince een jaar voor zijn dood. In 1944 werd zijn vliegtuig tijdens een missie voor de geallieerden door de Duitsers neergeschoten. Om in de geest van de schrijver te blijven zal ik in dit stukje geen andere jaartallen noemen – hij zou ze zelf waarschijnlijk volkomen oninteressant hebben gevonden. Zijn vrienden noemden hem Saint-Ex. Laten wij dat voor het gemak ook doen. Saint-Ex was van kleins af aan geobsedeerd door vliegtuigen en werd uiteindelijk ook piloot. Tijdens zijn lange, eenzame missies had hij veel tijd om na te denken en te filosoferen. Ondanks zijn vliegervaring maakte hij nogal eens brokken . Zo stortte hij eens neer in de Sahara. Gelukkig had Saint-Ex door zijn ervaring met het bouwen van vliegtuigen ook de kennis in huis om zijn vliegtuig te repareren.
In ‘De kleine prins’ gebeurt de ikpersoon precies hetzelfde. Hij is neergestort in de woestijn, heeft nog maar een beperkte voorraad water en moet daarom zo snel mogelijk zijn vliegtuig repareren. Terwijl hij daar druk mee bezig is komt er vanuit het niets een klein jongetje aanwandelen. Het jongetje, dat door de ikpersoon ‘de kleine prins’ wordt genoemd, komt van een verre asteroïde. Kenmerkend voor het prinsje is dat hij veel vraagt, zelf geen vragen direct beantwoordt maar uiteindelijk toch veel vertelt.
Op weg naar de aarde is de kleine prins langs vele planeten gekomen. Hij heeft daar vreemde mensen ontmoet die alle een eigen kijk op de wereld hebben. Zo is er een koning die over alle sterren regeert. En een zakenman die alle sterren bezit. Een verwaande man voor wie alle anderen bewonderaars zijn. En een wetenschapper die alleen niet-vergankelijke dingen vastlegt. Helaas voor het prinsje is zijn kostbaarste bezit – de enige, unieke roos die op zijn miniplaneetje leeft – vergankelijk en daarom niet de moeite waard om vast te leggen.
De kleine prins verbaast zich onderweg meer en meer over die vreemde volwassenen en de dingen die zij belangrijk vinden. Omgekeerd hebben de dingen die voor de kleine prins belangrijk zijn geen enkele waarde in de ogen van de volwassenen. De kleine prins filosofeert al vragend met de ikfiguur over de betekenis van vriendschap, over hoe je naar dingen kijkt. Ogen zijn blind, weet de kleine prins. Je moet kijken met je hart. Vriendschap gaat niet alleen om gezelligheid en plezier, maar veel meer nog om de energie die je in die vriendschap steekt. Juist die moeite die je voor iets of iemand doet maakt dat een ding of een persoon waardevol en uniek voor je wordt.
Aan de oppervlakte is het een mooi kinderverhaal. Simpel geschreven, met grappige scènes en leuke plaatjes. Saint-Ex schreef het boek dan ook voor kinderen. Voor volwassenen die het kind nog in zich hebben is het een boek dat je doet stilstaan bij de manier waarop je hebt leren denken, de verborgen kaders van je geest en de dingen waar je je in het dagelijkse leven zo druk mee bezighoudt. Als je tijd en energie steekt in het lezen van dit boek, is de kans groot dat de kleine prins je vriend wordt.
De kleine prins
Antoine De Saint-Exupéry
Uitgever: Ad Donker
ISBN 9061005434
Voor kinderen
(en volwassenen die het kind nog in zich hebben)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten